به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

اجرای نمایش خیابانی «چهل منبر» در ۲۰ نقطه شهر تهران

تاریخ انتشار: ۹ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۵۳۱۶۹

محمد مهدی پریزاد، نویسنده و کارگردان سوگواره نمایشی «چهل منبر» درباره ویژگی‌های این اثر نمایشی گفت: در واقع سوگواره نمایشی چهل منبر که در بر دارنده قسمت‌های متفاوتی است به روایت حوادثی در محرم سال ۶۱ هجری قمری و بعد از آن سال ۱۳۶۱ هجری شمسی و در کانال کمیل می‌پردازد ، تونلی در زمان است که مخاطب را از سال ۱۴۰۲ به سال ۶۱ هجری قمری برده و با گوشه‌ای از اتفاقات و رویداد‌هایی که بین حر ابن یزید ریاحی و پسرش بکیر در رویارویی با حسین بن علی (ع) و سد کردن آب بر ایشان است پرداخته و پس از به رویداد عمر ابن سعد ابی وقاص و پسرش حفص در بر پا کردن جنگ با حسین بن علی (ع) می پردازد و در قسمت سوم رشادت‌ها و اتفاقات روز پنجم کانال کمیل در جنگ تحمیلی آشنا می کند و این اتفاق باعث این گردیده و در نهایت تقابل بین عمر سعد و بی سیم چی کانال کمیل دیده می‌شود، که هر فردی خود را در آن جایگاه می‌پندارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

 

وی افزود: برگزاری این سوگواره که متشکل از ۵ بخش دمام نوازی، نمایش، روایت گری، شعر آئینی، چهار پایه خوانی است که به همت و تلاش اداره کل امور ایثارگران شهرداری تهران طراحی و توسط گروه نمایش موسسه حامیان هنر اجرا گردیده است که در تلاشیم تا این سوگواره نمایشی و محیطی را تبدیل به یک اتفاق فرهنگی هنری آئینی و دفاع مقدس کشور نماییم تا بتوانیم این اثر را به تمامی نقاط کشور و در ابعاد گوناگون و در مناسبت‌های مختلف نشر دهیم. 

 پریزاد نویسنده و کارگردان سوگواره نمایشی چهل منبر، به تجربه‌ی دیرینه اش در طراحی ایده و نویسندگی و کارگردانی نمایش‌های آئینی، چون سفر عشق و پیمان پنهان و همچنین آوردگاه‌های نمایشی دفاع مقدس از جمله معبری به آسمان و معبر اشاره کرد که آن‌ها را در کارنامه فعالیت‌های خود دارد.

در این نمایش محیطی که به صورت خیابانی به اجرا در می‌آید حدود ۸ نفر بازیگر اصلی و ۱۰ نفر دمام نواز برای مخاطبین به ایفای نقش پرداخته اند.

عوامل سوگواره نمایش چهل منبر عبارتند از:تهیه کننده: حسین رحیمی ، طراح و ایده پرداز:محمد نصیری،مجری طرح: انجمن حامیان هنر،دستیار کارگردان: الهه تنهایی،طراح صحنه و لباس و طراح گریم:محمدمهدی پریزاد،روابط عمومی: وحید سماوات،مدیر تولید:محمد نصیری،طراح پوستر و لوگو: زهرا سرمستانی،عکاس: نگین سادات صدر و....

بازیگران به ترتیب ایفای نقش:
قسمت اول حر: رضا نعمتیان در نقش بُکَیرمحمد مهدی پریزاد در نقش حر
قسمت دوم عمر سعد:رضا نعمتیان در نقش عمر ابن سعد ابی وقاص محمد آسایش لو در نقش حَفص
قسمت سوم کانال کمیل:امیر حسین صفا پور در نقش بی سیم چی یاشار خمسه در نقش امدادگر میلاد چگینی در نقش رزمنده محمد آسایش لو در نقش سید
قسمت چهارم صحرای محشر: رضا نعمتیان در نقش عمر سعد امیر حسین صفا پور در نقش بی سیم چی 
مجری گری و راوی گری این سوگواره نیز به عهده محمد مطلب از گویندگان باسابقه رادیو و تلویزیون است.

موسیقی متن به صورت زنده این سوگواره را گروه دمام نوازی روضة الاصغر (ع) امیرحسین رستم علی،سیامک شجاعی ،احمدرضا اخوی،ارشیا معراجی،علی اصغر رستم علی،حمیدرضا سیاوشی ،مهرداد رضایی ،آرش افشار،اشکان افشار به عهده دارد.

این سوگواره نمایشی از دوم مرداد ماه تا ۲۵ مرداد به مدت ۲۰ شب در ۲۰ نقطه شهر تهران اجرا می شود.

باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری سینما و تئاتر

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: نمایش خیابانی سوگواره سوگواره نمایشی سوگواره نمایش کانال کمیل چهل منبر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۵۳۱۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

«شهر آفتاب مهتاب» اتفاقی آوانگارد در تئاتر دهه ۴۰

به گزارش خبرگزاری مهر، نهمین برنامه از سلسله جلسات نمایش فیلم تئاترهای شاخص با همکاری مشترک انجمن صنفی منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر و سینماتک خانه هنرمندان ایران، چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳، به نمایش فیلم تئاتر «شهر آفتاب مهتاب» به نویسندگی علی حاتمی و کارگردانی عباس جوانمرد (محصول ۱۳۴۵) اختصاص داشت.

پس از نمایش این فیلم تئاتر، نشست نقد و بررسی آن با حضور عباس غفاری (میزبان) و سیدمحسن حسن‌زاده (منتقد تئاتر) برگزار شد.

عباس غفاری در این برنامه گفت: این نمایش جز اولین تجربیات علی حاتمی در ادبیات فارسی و شعر کهن است. او در ادامه نیز در آثار دیگر چنین تلاشی را پی می‌گیرد و آثار مهمی را خلق می‌کند. «شهر آفتاب مهتاب» از جمله آثاری است که فقط برای ضبط تلویزیونی آماده شده و روی صحنه نرفته است.

سیدمحسن حسن‌زاده در ادامه این برنامه گفت: اگر بخواهیم درباره این نمایش صحبت کنیم باید در ۲ سطر بگویم که این اثر اتفاق بزرگ و سترگی در تاریخ نمایش ما است. زیرا پیشنهاد جدیدی در متن و کار گروهی در آن اتفاق می‌افتاد. البته اگر بخواهیم تنها با دیدن این نمایش، گروه هنر ملی را قضاوت کنیم، کم لطفی کرده‌ایم. زیرا این اثر تنها یکی از تجربیات گروه هنر ملی و از پیشنهادات آقای جوانمرد در آن زمان بوده است. در حقیقت پیشینه تشکیل گروه هنر ملی که به میانه دهه سی بر می‌گردد، اهمیت بیشتری دارد. زیرا اگر به این اتفاق از منظر تاریخی نگاه کنیم، باید بگوییم آنها در آن زمان پیشنهاد جدید، بدیع و حتی آوانگاردی را اراdه کرده‌اند و از همین رو باید مورد توجه قرار گیرند.

وی افزود: لازم است بگویم که شرایط هنرهای نمایشی ما تا پیش از سال ۳۲، خیلی نمود و گستردگی نداشته است. به هر حال همه این شکل از فعالیت‌ها در خیابان لاله‌زار و در تئاتر فردوسی، تئاتر دهقان و تماشاخانه‌های کوچکی چون تئاتر نصر با متون غربی و ترجمه شده‌ای که معمولا خود مرحوم نوشین (به عنوان چهره شاخص آن عصر که تئاتر فردوسی را پایه‌گذاری می‌کند)، آنها را آماده می‌کرده، جریان داشته است. بنابراین تمام آنچه که از آن زمان به ما ارث رسیده است، متون غربی ترجمه شده‌ای است که پیشنهاد اجرایی به آن صورت نداشته است. شاید بتوان گفت که متون ادبی هستند که انگار برای اجرا رفتن ترجمه نشده‌اند. آقای جوانمرد در مصاحبه‌ای می‌گوید: «نوشین خودش واژه‌ها را کمی صیقل می‌داد و باتوجه به تجربه و آگاهی که داشت آماده می‌کرد که در زبان بازیگر بگردد تا بتواند واژگان را به صورتی ادا کند که آن طمطراق و عصا قورت داده‌گی که آن زمان روی صحنه در بازی بازیگران نمود داشته، کمتر شود. البته او نیز به اینکه متون غربی مرجع اصلی فعالیت هنرهای نمایشی ماست، اعتقاد داشته است.» با این همه این اتفاق تا بعد از کودتای ۲۸ مرداد ادامه پیدا می‌کند.

این منتقد تئاتر در ادامه بیان کرد: بعد از کودتای ۲۸ مرداد با آتش کشیدن تئاتر سعدی و تعطیلی کلی هنرهای نمایشی در آن مقطع زمانی، جمع کوچکی به صورت اتفاقی در منزل شاهین سرکیسیان جمع می‌شوند. اکثر این افراد در آن زمان هنرجویان هنرستان هنرپیشگی بودند که از بد اتفاق به کودتای ۲۸ مرداد برخورد کرده و تمام آموخته‌های آن‌ها بی‌ثمر و بی‌نتیجه مانده بود. در حالی که عطش کار کردن و تجربه کردن را داشتند. عباس جوانمرد، علی نصیریان، فهیمه راستکار، جمشید لایق، اسماعیل داورفر، خجسته کیا تعدادی از افراد حاضر در آن جمع بودند. وقتی امروز ما به تجربیات و اتفاقاتی که در آن منزل از سر گذرانده می‌شود، نگاه می‌کنیم، می‌توانیم بگوییم که آنجا یکی از جایگاه‌ها و پایگاه‌هایی است که بسیار در تاریخ هنرهای نمایشی ما اثرگذار است. زیرا از دل آن پیشنهادهایی بیرون آمده و اجرایی می‌شود که بعدها مشخصا می‌تواند اثرگذار باشد و جریانی را در هنر تئاتر ایجاد کند.

حسن‌زاده در ادامه گفت: آنچه که از عباس جوانمرد نقل می‌شود و ما به استناد آن می‌توانیم به واژگانی چون تئاتر مردمی و ملی برسیم؛ سال‌هاست بر سر زبان‌ها بوده و از سوی دولت‌های مختلف با آن بازی می‌شود تا به تعریفی برسند ولی اساسا شاید رسیدن به یک تعریف بزرگ‌ترین اشتباهی است که در این زمینه در حال رخ دادن است. در واقع این واژگان ماحصل تلاشی است که در این چند سال در منزل شاهین سرکیسیان اتفاق می‌افتد. البته شاهین سرکیسیان هم بسیار به متون غربی اعتقاد داشته است و از همین رو شروع به کار کردن این متون می‌کند اما آنها جایی برای اراdه آنچه که تجربه کرده‌اندT ندارند. بنابراین همان منزل کوچکی را که در خیابان رشت با مادر خود زندگی می‌کند، تبدیل به محفل تمرین، گعده و گفت‌وگو و صحبت می‌کند. اما این تجربیات بی‌نتیجه بوده و به صحنه ختم نمی‌شود.

وی ادامه داد: عباس جوانمرد، به این پیشنهاد فکر کرده و به سراغ یکی از متون هدایت می‌رود و متن داستان «درد و دل‌های آ میز یدالله» را تبدیل به نمایشنامه «محلل» کرده و آن را با علی نصیریان شروع به تمرین می‌کنند. در حقیقت در آنجا این تلنگر که ما در متن نمایشی به زبان جدیدی برسیم که بتواند با گستره بیشتری از مردم عادی ارتباط برقرار کند، زده می‌شود. بنابراین تلاش برای رسیدن به این زبان در مقابل زبان ترجمه‌ای که در آن زمان وجود داشته، نقطه‌ای می‌شود که تحول اولیه را ایجاد می‌کند.

وی افزود: عباس جوانمرد می‌گوید که برای رسیدن به این زبان و در حین تمرین‌ها، با علی نصیریان به مناطق جنوب شهر می‌رفتند تا ببینند که مردم عادی چطور صحبت می‌کنند و متوجه شوند که چطور می‌شود آنها را به کلام نمایشی یا دیالوگ درآورد. در نهایت فرجام این اتفاق تبدیل به اجرایی می‌شود که به دعوت مرحوم خانلری در دانشگاه تهران روی صحنه می‌آید. جوانمرد می‌گوید وقتی اجرا تمام شد، کل سالن فردوسی دانشگاه تهران در حیرت فرو رفته بود. چون آن مراسم مربوط به بزرگداشت صادق هدایت بود و قسمتی از آن به اجرای متن «محلل» اختصاص داشت. جوانمرد می‌گوید بعد از این سکوت، وقتی نور روی ما آمد، تماشاگران بدون درنگ ایستادند و شروع به تشویق ما کردند. حتی آقای سرکیسیان هم بعد از دیدن این تشویق باور کرد که ما می‌توانیم به سراغ زبان و کاراکترهای دیگری در متون نمایشی خود برویم.

این منتقد تئاتر در پایان صحبت‌هایش بیان کرد: آنها در موقعیتی این کار را انجام می‌دهند که هیچ پیشنهاد جدید و زبان متفاوتی غیر از آن زبان ترجمه‌ای روی صحنه نرفته بوده است. به این ترتیب روشنفکران آن زمان ناگهان با شکل تازه‌ای از اجرا و زبان مواجه می‌شوند. در واقع این نقطه شروعی بوده است که علی نصیریان و عباس جوانمرد تصمیم می‌گیرند تا فاز خود را از گروهی که سرکیسیان دور خود جمع کرده بود، جدا کنند و روی نمایش‌هایی کار کنند که قرار است تصویری از جامعه و مردمان خودشان ارایه دهد. این جسارت در آن مقطع زمانی به قدری اهمیت داشته است که باید بگویم شاید همین اتفاق سبب شده تا ما به مرور زمان با نمایشنامه‌نویسان و گروه‌هایی مواجه شویم که از دل این تجربه اعتقاد پیدا کردند که می‌شود اتفاق دیگری را رقم زد.

کد خبر 6095470